Je winkelwagen is momenteel leeg!
Judo, jiujitsu en Braziliaans jiu jitsu: wat zijn de verschillen?
Judo, Jujitsu en Braziliaans Jiu jitsu worden vaak met elkaar verward. Maar ondanks de vele overeenkomsten en een gemeenschappelijke oorsprong, zijn het drie verschillende vechtkunsten.
Table des matières
Jujitsu: een eeuwenoude discipline met zijn oorsprong in de tijd van de samoerai
Traditioneel Jujitsu wordt vaak beschouwd als een van de eerste vechtsporten die in Japan werden onderwezen. Hij had een grote invloed op de ontwikkeling van het Braziliaanse Judo en Jiu Jitsu. Vermoedelijk uitgevonden door boeddhistische monniken als eenvreedzame methode vanzelfverdediging waarbij geen wapens gebruikt hoefden te worden, richt deze vechtkunst zich voornamelijk op grijpmethodes zoals krachtige worpen en gewrichtssloten. Het werd lang gebruikt op het slagveld door de samoerai en was een effectieve vorm van verdediging in situaties waarin een gevecht van man tegen man noodzakelijk werd, bijvoorbeeld als het zwaard verloren was gegaan.
Vandaag de dag wordt Jujitsu nog steeds gebruikt door het leger en wetshandhavers over de hele wereld. Het is in de loop der jaren sterk geëvolueerd zodat het nu veilig als een sport voor burgers kan worden beoefend. Het heeft drie hoofdcomponenten:
- voet- vuistslagen, bekend als atemis, die altijd beheerst moeten worden. Het draait allemaal om punten scoren en je tegenstander geen pijn doen. Hij kan pareren of ontwijken. In het geval van verboden atemis zal een boete worden toegepast.
- vloerworpen, die zelfs punten opleveren als de tegenstander op zijn buik valt
- Immobilisatie op de grond, inclusief gewrichtssloten en wurggrepen om de tegenstander te laten opgeven.
Het uniform van een Jujitsu-vechter bestaat uit een kimono en een gekleurde riem.
Judo of de superioriteit van geest over lichaam
Aan het einde van de 19e eeuw nam Jigoro Kano, een leraar van opleiding, de technieken van Jujitsu over om een nieuwe gevechtssport te creëren.
Kano, die 1,80 m lang was en minder dan 50 kg woog, veranderde de krijgskunst zodat deze minder op kracht en meer op persoonlijke ontwikkeling en verdediging berustte. Judo kent geen trap- of slagtechnieken, het gebruik van wapens of druk op de gewrichten bij het werpen. Het is voornamelijk gebaseerd op technieken om de tegenstander uit balans te brengen, gerichte worpen en grondverwurgingen.
De uitrusting van iemand die deze sport beoefent, een judoka, bestaat uit een geschikte kimono, de judogi en een riem. De gi wordt niet alleen op zijn plaats gehouden, maar markeert ook de doorgang door de rangen, dankzij een kleurensysteem dat door Jigoro Kano werd geïntroduceerd om het niveau van de beoefenaar aan te geven.
Judo wordt, net als de andere Japanse vechtkunsten, onderwezen in dojo’s, waar dikke vloermatten, tatami’s genoemd, worden gebruikt om vallen op te vangen en het makkelijker te maken om op de grond te werken.
Braziliaans Jiu Jitsu, uitgelicht door MMA
Begin 1900 deed Judo, dat over de hele wereld aan populariteit won, zijn intrede in Brazilië met Mitsuyo Maeda, een leerling van Kano, die daar les begon te geven. Een van Maeda’s leerlingen, Carlos Gracie, was vooral geïnteresseerd in het aspect van grondgevechten en legde de basis voor het Braziliaanse Jiu jitsu.
Het belangrijkste doel van de vechter is dus omzijn tegenstander op de grond te krijgen om het verschil in grootte te elimineren en hem in een positie te brengen om op te geven door zich te concentreren op hefboomwerking en grip. Net als Judo geeft deze vechtsport kleinere, zwakkere individuen de kans om grotere tegenstanders te onderwerpen.
In MMA-competities is Braziliaans Jiu Jitsu een van de meest gebruikte vechtsporten, met de nadruk op grappling, arm- en beensloten en chokes op de grond.
De kleding die nodig is om Braziliaans Jiu Jitsu te beoefenen is vergelijkbaar met die van judoka’s of Jujitsu-beoefenaars, maar met een korter, nauwsluitend kimono-jack voor een grotere bewegingssnelheid. Afhankelijk van de club kan de broek worden vervangen door een gevechtsshort. Wat de gordels betreft, het verkrijgen ervan hangt altijd af van verschillende factoren, zoals de bestede tijd en de beheersing van technieken.
